Песняры - Каля млына

Каля млына, каля млына, расцьвіла каліна,
там дзяўчына ваду брала, сама чарнабрыва. 

Яна брала, яна брала, яшчэ набірала,
адна дочка ў маці была — да і та гора знала.

Пусьці, маці, пагуляці, я не (запазьнюся?):
як запяе першы певень, я дамоў вярнуся.

Пяе певень, пяе другі, шчэ й кура сакоча...
Кліча маці вячэраці, а дачка ня хоча.

Ой, вячэрай, мая маці, калі наварыла,
мне сягодня, мая маці, вячэра ня міла.

Ой пайду я ў лес па дровы, ой, гора мне, гора,
не пайду я за старога — барадою коле.

А пайду я за такога, што ня мае вуса, 
ён на мяне кіўне, моргне, а я засьмяюся!

Каля млына, каля млына, расцьвіла каліна,
там дзяўчына ваду брала, сама чарнабрыва.