Верасы - Дни пригожие (красивые)

(В.Будник-В.Каризна)

Як цяжка нам сказаць
У першыню «люблю»
И быццам пакiдать
Збираешся зямлю.
I ветры уздымуцца –
Адкуль – i сам не знаеш,
I задыхаешся
I зноу iскрынкай таеш.
I хмары наплылi
I зорак не вiдаць
I што тады рабiць,
I што тады казаць.

Прыпеу:
А днi прыгожыя
Нам зоркай яснай светяць
I счасливейшы ты
На усiм бялюткiм свете.
I у яркай вышынi
Вачам прыемнасцi,
А у сэрцы халадком
Гарачыня у вышы

Як цяжка упершыню
Парой неспадзяванай
На самай вышынi
«Бывай» сказаць каханню,
Спусцицца з вышынi,
Пакiнуць зорны мост
Зноу пiць настой крынiц
I гаркаваты лёс.
Надеяцца, чакать
Вясновых свет i дзён
З усмешкаю уздыхаць
Пад жоутых лiстьяу звон.